Caro * woensdag - Foüt/Goüd

hoe goudter hoe fouter

Caro - dinsdag

Rarara … wat is het thema van het Kerst Fé.feest?

Mega grote Gouden oorbellen – check!

Gouden slingers, ballen, vaandels – check!

Schuwlelijke Gouden halsketting stijl jaren ’80 – check!

Gouden blinky pantys – check!

Golden glamour dress – check!

GOUDEN SCHOENEN – YES!

Caro * maandag

HOE MEER VLOKKEN, HOE LIEVER

Mij hoor je niet klagen! (maar ik ben dan ook geen truckchauffeur die niet voor- of achteruit mag). I love it! Sneeuwballen gooien, sleeën, sneeuwmannen versieren, … zalig. En sinds 3 jaar heb ik een geldig excuus om daar niet op aangekeken te worden zo van ‘zijde daar ni wa oud voor geworden??’. Al is het wel duidelijk als zoontjelief na een uur al naar binnen vlucht ‘mijn handen doen pijn mama’ en ik hardnekkig tot de schemer blijf bouwen tot er een écht dak op de iglo staat.

Kat * vrijdag - creatief met kettinkjes

Bestaan er ook sneeuwbanden voor fietsen? Het was gisteren al ter sprake gekomen en deze ochtend sms'te Dettie me ook die vraag. Op een goei moment, waarop ik met de fiets in de hand richting Fé. aan het schuiven was. (Ik was wat naïef deze ochtend aan de rit begonnen maar zag onderweg een paar fietsers en auto's rare dingen doen en ben dan toch maar afgestapt)

Dus we zullen ons eens informeren en ondertussen alvast langs de doe-het-zelver gaan voor "creatief-met-kettinkjes"

Fijn weekend en wees voorzichtig!

Kat * donderdag

KerstFé.estje dus. We vonden zelf dat we met het "Foüt/Goüd (op de Kerstmarkt)" een geweldig thema gevonden hadden. Het dekte de hele lading : sfeer, kleur, stijl, ... zowel voor de outfit en de cadeautjes als het eten. Maar we bemerken toch hier en daar een stressje ... 

Nergens voor nodig! Eenieder kan daar dan zelf een invulling aan geven. De ene gaat misschien voor een subtiele gouden touch terwijl de ander zich van top tot teen gaat hullen in gouden gewaden. Zolang het maar Foüt is :-) 

Dewi en ik zijn benieuwd in elk geval. Om dan nog maar te zwijgen over het muzikaal moment waarvoor onze topduo's moeten zorgen... Wordt vervolgd!

Kat * dinsdag - Foüt/Goüd

(¯`•._.•´¯Foüt/Goüd KerstFé.est¯`•._.•´¯) 

Dewi en ik zijn in volle voorbereiding voor het jaarlijkse KerstFé.est : een glansrijke afsluiter van ons Fé.estcomité-jaar. Morgen meer hierover, maar om in de sfeer te komen, nog eens het Kerst-alles-kan-beter-filmpje van Marc en de zijnen. 

Ik werd er helemaal vrolijk van. 

Hopelijk de rest van de wereld ook. 
Want 't is nodig precies!

http://www.youtube.com/watch?v=fUdmlFr113w

Kat * maandag - bevrozen of bevroren

De krant was aan de brievenbus vastgevrozen deze ochtend. Pff. 

ps. In Nederland is de krant bevroren, in Vlaanderen bevrozen. 
't Is maar dat je't weet.

woensdag * De week van Anneleen

A Day In The Life 

And though the news was rather sad 
Well, I just had to laugh 
I got a telephone
telling me "Lowie is born"! 

hoera voor Lennon & Lowie!

De week van Anneleen * Dinsdag

Blij en trots, dat zijn we.
Niet zomaar, nee.
Met recht en reden.
We hebben er een nieuwe klant bij.
Een wondermooie klant.
Een klant die 100% bij onze visie past
en waar we ons met héél veel plezier 200% voor willen inzetten...

Triodos Bank kiest voor ons!

Vandaag was de eerste kennismakingsvergadering.
Open, fris en inspirerend.
Ik weet persoonlijk al drie jaar dat mijn (weinige) spaarcentjes zinvol geïnvesteerd worden door deze duurzame Bank.
ik kan niet wachten om heel België ervan te overtuigen dat dat een geweldig geruststellende wetenschap is!*

(*) lacht

To be continued...

De week van Anneleen * Maandag

De week van Katja - Zal het de moeite zijn?

07.00 uur. Kinderen vertrokken. Lieven brengt hen vandaag naar school. Ik ga nog wat suffen met een kopje koffie... en wat woorden tikken. Tegen 9 uur sta ik in Gent voor het Marketing Congres. Maar het moet me van het hart... ik loop niet echt warm voor het sprekers programma.
De organisatie slaagt er (weer) niet in om een goeie mix van interessante mannen en vrouwen te brengen. Deze keer is Clo Willaerts (gelukkig) de straffe uitzondering op de regel. Als je dan de kans hebt gehad om die hele reeks straffe madammen op het Creatvity Forum te aanhoren? Dan is het argument "niet te vinden" ongeloofwaardig. Het is trouwens juist de goeie mix die je andere invalshoeken garandeert. Je aan het denken zet. De meerwaarde van de combinatie nietwaar?
Of het dus de moeite is/was hoor je wel op onze fécebook.
Tot straks x

De week van Katja - donderdag

Toegegeven, ik had wat langer geslapen... een uurtje maar.

Maar op die berg administratie had ik niet gerekend. Een berg uit te zoeken Visa bonnetjes en een hoop betalingen die dringend moeten gebeuren. En dat dom ‘bankkaske’ wil maar niet werken. Ook dat financieel verslag van het buurtfeest kan nu echt niet langer meer wachten. En laat ik alvast even beginnen aan dat witloof voor in de oven straks. Lieven belt, nu ik toch thuis ben, of ik snel zijn winter Caterpillars wil poetsen want zijn voeten vriezen er zowat af en hij heeft geen seconde tijd in deze drukke eindejaarstijden (euh?).
Ik rep me om op tijd te zijn voor de kinderen. Slibberend verlaat ik de Weertse ijspiste. Met een vaag gevoel van stress. Dat ‘vertragen’ zal dus nog wel een paar dagen nodig hebben... Wat een geluk dat ik morgen nog even gewoon naar het marketingcongres mag...

Eindelijk heb ik het gedurfd!

Als je mij nu een mailtje stuurt krijg je volgend bericht: 

Al maanden probeer ik die tijd voor mezelf in te lassen. Maar, er was ALTIJD wel een reden om het niet te doen. Uiteindelijk is dat onzin. Je bent niet zo onmisbaar als je denkt... en er zijn al die fantastische sterke andere Fé.etjes... 
Ik wil me ook echt kunnen focussen op een aantal Fé.dingen. Dus, het is now or never! Mannen en vrouwen, de plannen die ik heb! Gigantisch en ontelbaar zijn ze. Mijn vrienden lachen me al vierkant uit als ik ze allemaal even opsom... Maar toch, je zal wel zien :-) Wel eerst nog even naar het marketingcongres as vrijdag en zaterdag en maandag nog even naar TEDX. En dan begin ik er aan!

De week van Katja - dinsdag

Onbetreden sneeuw, het heeft iets magisch... Kinderachtig heerlijk om de eerste te zijn.

sarah*vrijdag

Vandaag niet gaan werken om elders te travakken. Mijn zeer dierbare vrienden openen volgende week hun nieuwe zaak, een restaurant dat zeker een voltreffer gaat worden. Als Dave gekookt heeft, wordt de tafel even héél stilletjes, Lieze is een geboren gastvrouw en het pand is een juweeltje. Maar, maar, maar, wat een stress hebben die mensen toch. De zaak is in een oude schipperskerk gevestigd en alles, maar werkelijk alles moest gerenoveerd worden. Moest. De oplevering was voor vandaag voorzien, maar aangezien ik nog ettelijke wc’s gekruist ben op de trap, vrees ik dat het een dag of twee later zal zijn. Ze zullen er wel geraken, daar twijfel ik niet aan, maar nu is het even alle hens aan dek. En dus zat ik vanmorgen vijf meter hoog op een wankele stelling, samen met een vriendin vier kristallen lusters ineen te puzzelen. Elk kraaltje, belletje en haakje is door onze handen gegaan. Een beetje zoals haken, maar dan duurder, en veel hoger. Nadien mocht ik gaan afwassen in de keuken. Hoezo, afwassen? Er staan hier toch twee van die futuristische osmose-machienen die dat op twee minuten afhandelen? Ja, maar die kunnen geen papiertje verdragen, want dan zijn ze ontregeld. Dus heb ik de volgende drie uur plakkertjes, labeltjes, prijzen en aankondigingen geschraapt van elke pot, pan en tupperwaredoos die ik kon vinden. Hierbij dus mijn oproep aan alle fabricanten: stop daarmee! Niemand vraagt een opgekleefde gebruiksaanwijzing aan de onderkant van een pan! Of gebruik tenminste een lijm die LOST! Maar het was gezellig kletsen met de mama en tante en alle werkmannen waren zeer galant! Morgen verder plakkertjes afhalen en tetteren.

sarah*donderdag

Donderdag

Vanochtend totaal onverwacht door de smeltende sneeuw naar het werk gefietst en ik vond het heerlijk. Normaal gezien ben ik geen fan van nattigheid op weg naar mijn werk, want dan moet ik voor de rest van de dag met een kroezelhoofd achter mijn bureau zitten. Maar voor smeltende sneeuw maak ik graag een uitzondering. Want dat betekent dat de winter in aantocht is. Jeuij! Wandelen met een rode neus van de kou, gezellig cocoonen onder een dekentje voor TV, warme chocomelk en gluhwein die niet te drinken is, in de vrieskou op de fiets naar het werk, schemerlampjes die vroeger aankunnen en ons huis uitnodigend maken, stoverijen en mama-kost, kitcherige feestverlichting in de straten, panty’s die mijn benen mooier laten uitkomen … ik vind het allemaal geweldig. Alle seizoenen hebben hun charmes, maar ik ben ervan overtuigd dat er lente-, zomer-, herfst-, en wintermensen zijn. Ik ben absoluut een wintermens. Ik hou van de gezelligheid ervan. Probleem is dat mijn man een overtuigd zomertype is, hij wordt eind augustus al melancholisch naar de eerste zomerzonnestralen. Maar het werkt: ik ben zonnig in de winter en ik mag in de zomer lekker in zijn schaduw zitten lezen. 

sarah*dinsdag

Het was weer één van die ochtenden. Met veel moeite twee ogen opengekregen, uit bed gerold, in de douche gestrompeld, de kinderen gaan halen. Slaapkopjes, warrige haartjes, dikke oogjes,… Kleren bijeenschrapen voor mezelf, op zoek naar kleertjes voor Clara en Elias. Ah juist, vandaag is pyama-dag op school: alle kleuters mogen hun pyama over de keertjes aantrekken en daarna is het groot pyama-feest. Voorzienig als ik ben had ik de mooie pyama (die met de cowboys) maandagochtend nog gewassen… helaas ’s avonds niet mee in de droogkast gestopt. De inhoud van onze wasmachine is groter dan die van de droogkast, dus doe ik dat in twee keer. Oeps. Toch niet zo voorzienig. Gelukkig hadden we nog drie kwartier om de pyama in kwestie op tijd droog te krijgen en werd een klein drama voorkomen. Als ouder moet je vaak vijf dagen of langer vooruit kijken en meestal lukt dat, soms wat minder. Gelukkig ben ik niet alleen en viel het bij mij nog mee. Gelukkig was ik niet die mama die vorige week haar kind al in pyama naar school had gebracht, of de papa die de week ervoor vergeten was dat het diertjesdag was en wiens zoon hartstochtelijk stond te huilen omdat hij als enige geen knuffel bij zich had. Spijtig genoeg was ik vorig jaar wel de mama wiens kleuter vrolijk de speelplaats ronddartelde met een hagelwitte onderbroek die onderaan uit de broekspijp bengelde! De onderbroek in kwestie had zich in de droogkast (dat vervloekte ding) in de broekspijp verstopt en ik had dat niet opgemerkt. Tijd voor warm weer en waslijnen. Beter voor het milieu en véél minder mama-stress. 

sarah*maandag

Zeg nooit nooit

Net een weekje vakantie geboekt… fantastisch! Van 27 december tot 3 januari, heerlijk ontKersten en een beetje veel tijd maken voor het gezin. Vroeger, in het pre-kids tijdperk, waren mijn man en ik fervente voorstanders van een ‘we zien wel’ vakantie, liefst in een regio waar er wat cultuur en lekker eten op te snuiven viel (lees: Frankrijk, Italië, Griekenland). ‘Als we later kinderen hebben, blijven we dit gewoon doen, he schat’, klonk het dan vanachter een dikke turf naast het zwembad. ‘Tuurlijk liefje’ luidde de repliek vanachter een glas rosé en een kruiswoordraadsel. ‘Stel je voor dat we zouden belanden in zo’n kinderhotel…brrrr … dat nooit he?’ Drie keer raden waar we nu naar toe trekken… Inderdaad, een kindvriendelijke bestemming. Een vakantiepark met accomodatie op maat van de kids. Hét paradijs voor elke jong ouder. ik zeg dat geheel gespeend van elk cynisme. En ik kan het weten, want het is nu al de tweede maal dat we daar naartoe trekken. De vakantiehuisjes zijn netjes en verrassend gezellig ingericht. Oké, Zeeland is dan misschien geen Zuiderse bestemming, maar het is wel lekker dichtbij (langer dan drie uur rijden met een weerspannige dochter die net heeft leren stappen en dat zoveel mogelijk in praktijk wil brengen, is geen pretje). Bovendien kunnen we er gezellig tafelen, mét onze twee kinderen, zonder verwijtende blikken als één van hen een vork durft laten vallen. En ik moet het hen nagegeven, het restaurant is knus en het eten meer dan behoorlijk. En tatatataaa… er is dan misschien niet echt een trendy museum - toch een slecht idee met een peuter en kleuter - er is wel een binnenspeeltuin. De perfecte oplossing voor een regenachtige en koude wintermiddag. Ik kijk er al naar uit. Oh en had ik al vermeld dat er ’s ochtends een GIGANTISCH ontbijtbuffet op ons staat te wachten? Mmmmmm…. Zeg nooit nooit dus. Ik vind trouwens dat we een fantastisch compromis hebben gevonden. En dat is tenslotte toch waar het ouderschap veelal op neerkomt, niet? Wij zijn al met z’n vieren aan het aftellen.

Liesbeth * maandag

Na een vakantie van iets meer dan twee weken en helaas aansluitend een paar dagen ziekteverlof, back at Fé. Hèhè. Geen wuivende palmbomen, geen blauwe zee waar je tussen kleurrijke visjes zwemt, geen 40°C, geen brandend zonnetje.
Maar wel: terug op mijn plekje bij fijne collega’s en weer een stapel nieuwe projecten!
En tussendoor even aan twee zeer dierbare vrienden aan het denken die gisteren ‘ op vakantie ‘ naar Myanmar vertrokken, dé militaire dictatuur bij uitstek. Dit olijke duo is best veel gewoon (ik kan de pijltjes op de wereldkaart waar ze geweest zijn, zelfs niet meer tellen) en bereidt alles op eigen houtje minutieus voor, maar deze keer toch even een ongelukkig toeval. Of beter gezegd een iets minder goeie timing….de mannen werden er zelf even stil van : verkiezingen in Myanmar… Hoop dat het daar niet al te woelig wordt…fingers crossed!

ward * vrijdag

INFLUENCERS FULL VERSION from R+I creative on Vimeo.

ward * donderdag

Bush heeft geen gram spijt over Irak meldt de Standaard vandaag. "Jammer dat er geen massavernietigingswapens gevonden werden, en dat de Amerikaanse troepenmacht te snel werd uitgedund" schrijft hij in zijn memoires.Verder is hij ervan overtuigd dat de VS veiliger is geworden door het uitschakelen van Saddam.

Die massavernietigingswapens waren echter de zogenaamde legitimering van zijn oorlog. Daarnaast zorgde de imperial overstretching ervoor dat andere front in Afghanistan kon escaleren. En geen kat die degelijk kan argumenteren of die megalomane Amerikaanse provocatie in 2003 de anti-Amerikaanse gevoelens die aan de basis lagen van 9/11 hebben weggenomen. Wel integendeel. Sinds de door de CIA (en de Britten) ontworpen coup tegen Mossadeq in 1953, heeft de VS het anti-Amerikanisme in de Midden-Oosten gevoed elke keer er helmen met the Star Sprangled Banner neerdaalden. Dàt en de onverwaardelijke steun voor Israël uiteraard.

Misschien vond ik de onhandige poging om het aandeel van Cheney te minimaliseren nog wel het grappigst aan Bush' betoog. Dat er op de voormalige president zorgvuldig werd ingepraat door mensen als Carl Rove, Dick Cheney, Donald Rumsfeld, Condoleeza Rice etc.wordt ook mooi weergegeven in een boek van Richard Clarke.

Clarke was de anti-terrorismeadviseur van het Witte Huis onder Clinton en werd dat ook voor Bush jr. Hij coördineerde Clinton's jacht op Osama Bin Laden en was ervan overtuigd dat Al Qaeda grootse plannen had. Clarke probeerde Bush tijdens zijn eerste presidentsjaar van dat gevaar te overtuigen, maar zijn entourage, noch de president zelf hadden daar oren naar. Hallucinanter wordt het wanneer Bush en Cheney Clarke apart nemen in het oog van de storm (we zijn dan 12 september 2001). Hij moet voor hen de band onderzoek tussen de aanslagen en Saddam. Clarke ziet echter geen graten in die link met Irak en blijft erop hameren dat Al-Qaeda van een heel ander kaliber is. Na de inval in Irak zou hij ontslag nemen.

Zijn frustratie met de Bush-administratie schrijft Clarke neer in 2004 onder de titel "Against All Enemies". Je krijgt er een blik op 9/11 en de aanloop naar de oorlog in Irak vanuit de machinekamer die de wereldpolitiek voor het volgende decenium zou veranderen. Ik stel voor dat je eerst dat boek eens leest alvorens aan Bush' memoires te beginnen.

ward * woensdag

Vandaag was De Vooruitgang bij ons op kantoor.

Hij komt wel eens vaker langs, maar deze keer had hij toch wel heel erg veel vrienden bij. De voornaamste twee, Stefan en Walter, hebben de hele dag nieuwe servers en computers geïnstalleerd. In het serverkot - om mysterieuze redenen ergens verstopt achter een deurtje in het vrouwentoilet op de tweede verdieping - prijkt een kerstboom met flikkerende lampjes in alle kleuren. Althans volgens Kat, en ik geloof haar op haar woord. Die kerstboom is een geschenk van De Vooruitgang, waarmee hij menig euvel voor grafici en accounts wil oplossen.

Dankuwel Vooruitgang, en tot snel!

ward * dinsdag

 

Ik ga er niet teveel woorden aan vuil maken: Het is gedaan met de nazomer..

De illustratie spruit voort vanonder de sympathieke rosse krullen van Brecht Vandenbroecke en leunt sterk aan bij zicht buiten, dinsdag 2 november 2010, 18.17u

Charlotte * dinsdag

Elke dag opnieuw fiets ik langs de spoorlijn richting Fé. Langs een luxueus fietspad. Nieuw, breed en egaal. Terwijl ik het me vroeger niet snel genoeg kon gaan, probeer ik nu steevast te genieten van dit ritje. Ik doe mijn best om niet te vergeten wat ik aan het doen ben. Ik fluit mijn hoofd terug naar het moment.

Ik kijk om me heen… Naar de kleine joodse kindjes op hun minifietsjes. De trossen mensen die de tegengestelde richting uitgaan, ook op weg naar hun “daginvulling”. De gebouwen die stevig en roerloos op hun grondvesten staan. De appartementen die taferelen prijsgeven van het leven dat ze binnenin afspeelt.

Maar de meest in het oor springende verandering is wel het feit dat ik sinds kort uit volle borst meezing met mijn muziek. Een wonder voor iemand die uitsluitend kattengejank voortbrengt. Ik ga niet overdrijven en beweren dat ik opeens uitstekend kan zingen. Toch heb ik het gevoel dat ik het er niet zo slecht vanaf breng. En veel belangrijker, ik vind het helemaal geweldig!

Alleen vraag ik me af hoe lang het gaat duren voordat mijn fietspadgenoten beslissen om voor een andere ochtendroute te opteren omdat ze die luid kwelende wegpiraat toch een beetje eng vinden.

Charlotte * maandag

Laat me schaamteloos van wal steken met een cliché: Wat vliegt de tijd!

Na een jaar loopbaanonderbreking, zit ik alweer bijna een maand op post bij Fé. En hoe voelt het om terug te zijn? Alsof ik nooit ben weggeweest en toch raar. Er is niet gek veel veranderd en toch is alles anders.

Ik pik de draad terug op. Ik spring op de kar. Ik vlieg erin.

Het is wennen. Aan het ritme. De snelheid. De hoeveelheid. De verscheidenheid.

Het is lachen. Met de “vriendinnen & vriend” van’t werk. Mijn oude&nieuwe klanten. Herkenbare situaties. Vergeten gewoontes.

Het is werken. Aan de planning, budgetten, briefings, … Aan mijn bijzonder grondige aanpak. (lacht).

Een evenwicht vinden. Daar draait het uiteindelijk allemaal om. Altijd en overal.

Maar je hoort me niet klagen. Ik ben die grote gelukszak die er een jaar tussenuit kon knijpen om haar grote droom te verwezenlijken. Reizen! En nu terug op haar vertrouwde stoel mag gaan zitten. Ik prijs mezelf rijk.

Isabelle * Donderdag

Onverwachts ga ik een heel lang weekend tegemoet.

4 dagen.

Fantastisch!

4 dagen =

beetje tijd voor mijn Liefste +

beetje tijd voor te verbouwen +

beetje tijd voor familie- en vriendenbezoekjes +

en een beetje tijd voor mezelf.

Mmmmme-time! Geweldig…

Isabelle * Woensdag

Eindelijk is het zover: ons huis is eindelijk écht ons huis geworden. Joris en ik hadden van bij de eerste aanblik gezien wat voor een pareltje het huis kan worden. En ziehier bewijsstuk nummer 1: onder de lelijke neptegellinoleumvloer zat deze prachtige vloer verstopt. Spannend toch!

Isabelle * Dinsdag

“Jij bent wel zeer modebewust.”

“Jij zal wel in het middenkader zitten zeker…”

En dan lach ik…

Inwendig.

Heel hard.

Dat is blijkbaar de indruk die ik geef als ik ’s morgens in het station een koffie om mee te nemen bestel. De man achter de toog heeft mij het label ‘modebewuste carrièrevrouw (met koffiedrang)’ toegeëigend.

Wat hij niet kan zien en wat helemaal nieuw is sinds gisterenavond is dat deze vrouw niet langer alleen feitelijk maar ook wettelijk samenwoont. En dat doe je niet zomaar met de eerste de beste ;-) Daarom hebben we dat gisteren gevierd met een flesje bubbels.  

En wat ik vanmorgen in de brievenbus vond, is ook een reden om een flesje te kraken: ik trek een mooi bedrag terug van de belastingen!

Isabelle * Maandag

Kraantje open…

Water…

Kraantje toe…

Nog water…

Veel water…

Water dat door het plafond, langs de keukenkasten, de dampkap, het aanrecht en het vuur de keukenvloer bereikte.

In plaats van een lekkere tas koffie in de ene hand en de krant in de andere, waren we zaterdagochtend met dweil en emmers in de weer.

Gelukkig hebben wij een gewèldige huisbaas die ons meteen heeft geholpen. Zodat we nu weer bij het alombekende gegeven van ‘kraantje toe, geen water’ zitten.

Oef!

De Week van Marieken*Vrijdag: Lang Wééékend here I come!

Lang wéééééékend here I come!

“Hoe, lang weekend? Hoeda?”

“Ze heeft nen dag verlof gepakt.”

“Hoe? Nen dag verlof? Zomaar? Zonder reden.”

“Yep, zomaar. Zonder reden.”

“Huh? Hoe komt ze daar nu bij,”

“Geen idee. Ontstressen zei ze…”

“Ontstressen?! Sinds wanneer doet zìj daar aan mee?!”

“En ze zou de komende vrijdagen ook vrij nemen. Wel vier keer.”

“Wat?! Ik bel naar Fé., hier klopt iets niet. Waar gaat dit in hemelsnaam naartoe!”

“Naar Sevilla.”

“Hoe? Naar Sevilla? Waar héb je ’t over?”

“Na die vrije vrijdagen heeft ze ook nog een week verlof en gaat ze naar Sevilla.”

“Welja, het kan niet op! Ze doet maar verdomme. Pfff… Bon, nu zijn er géén zekerheden meer in ’t leven…Marieken gaat ontstressen... Waar gaat dat naartoe, in godsnaam?!”

“Maak je niet druk. Ze gaat ‘al rustend’ haar huis verbouwen. Zal nog genoeg stress geven, hoor.”

“Oef, wat een geruststelling. Nu dacht ik echt dat alle vaste waarden in ’t leven op z’n kop stonden. Doet een ander verschieten, hé!”

De Week van Marieken*Donderdag*Tante Ieke

Voor sommigen in deze wereld ben ik tante Ieke. Toegegeven, ze kunnen het voorlopig nog niet uitspreken, maar wees nu eerlijk op ‘tante Marieken’ zou ik nog veel langer moeten wachten. Dus ik wacht voorlopig geduldig op de eerste die ‘tante Ieke’ gezegd krijgt.

Ik gok erop dat het Lena zal zijn. Lena en ik ‘we go way back’! Ik ken haar al haar hele leven, de volle bijna 12 maanden. En vanaf de eerste dag zijn we banden aan het smeden. Ik denk dat de fundamenten voor onze band gelegd zijn toen ik ze liet proeven van mijn caramel-topping op mijn latté macchiato. En van zodra ze vast voedsel mag eten, gaan we naar de PizzaHut! Dat weet ze. Ik heb het haar al meermaals gezegd. En daarna gaan we naar de film. Met popcorn. En magnum. En Cola. Of Sprite.

Ze komt dit weekend bij me logeren. Lena en ik zien het helemaal zitten!

De mama van Lena heeft een bezorgde rimpel op haar voorhoofd staan. Begrijp niet waarom… 

De Week van Marieken*Woensdag:inzichtkaartjes

De kaarten vertellen je altijd wat je moet doen. Ze leiden je naar de juiste weg. 

Ze helpen je bij moeilijke keuzes. Ze zijn er altijd voor je. En uiterst eerlijk.

De inzichtkaarten komen uit mijn studententijd. Gekregen van een vriendin.

En al sinds toen, leggen we ze uit bij de grote en kleine euvels des levens.

“Hoe meer je van jezelf toont, hoe meer er is om van te houden.”

“De weg van de emotie is steeds de juist, maar niet altijd de makkelijkste”

“Je bent mooi, hou van jezelf”

En ze doen nog steeds dienst. Op tijd en stond ‘trekken we een kaartje’. 

Al durven we soms in discussie gaan met het kaartje.

“Maar, ik toon mezelf toch! Hij zìet me gewoon niet!’

“Stomme kaart, de weg is al moeilijk genoeg.”

“Wat? Die kaart heeft mijn billen nog niet gezien, zeker?!”

Maar ze blijven waardig overeind en zijn ondertussen een vaste waarde 

geworden op de vriendinnenavondjes. Kaartje trekken? 

Nu ook online beschikbaar: je inzichtkaartje van de dag: 

http://www.jeroengerlindeschilt.nl/inzichtkaarten/inzicht.htm

Week van Marieken*Dinsdag: Fé zendt uit!

Fé. zendt uit! En we worden er goed in!

We stuurden een bende journalisten op missie naar Kenia, zendden 54 jongeren uit 

over heel Europa mét 30.000 neuzekes op zak. Er trippelden de afgelopen weken 

heel wat dames richting wellnesscentra in Londen. En afgelopen zaterdag hebben we 

een vriendelijke fotograaf naar een afgelegen sojaveld in China laten afzakken. 

In januari wordt ie vriendelijk verzocht om ook ’n veldje in Brazillë op beeld te zetten.

Iemand nog een leuk uitzend-projectje gepland? Laat het ons maar weten! 

Fé. goes international! O ja, doe bij de briefing zeker een fles tequilla bij. 

Anders beginnen we d’er niet aan…

 

De Week van Marieken*Maandag: tot gisteren

Er was eens een huis op het Kiel. Dat huis werd een werf…en nog ‘werver’ 

en helemaal ‘wervenderst’ tot het een gigantisch ‘werver-dan-werfster’ werfhoopje werd. Tot gisteren.

Gisteren is de kelder ontstoft en be-rekt. Gisteren hebben de bestofte dozen hun weg weer naar boven gevonden, 

tot in de nieuwe kasten. Gisteren zijn de hamers en schroeverdraaiers, de verfpotten, 

de gyprocjes, de zaagmachines, schroeven en bouten naar de kelder verbannen 

en hebben die mekaar netjes teruggevonden in bakjes en rekken, elk bij z’n soort, in z’n juiste bakje.

Gisteren zijn de schoftafels opgeplooid en de lege bakken bier opgeborgen. 

De werfmicrogolf, frigo en waterkoker staan klaar voor de Kringwinkel.

En plots, vanonder het stof, de brokstukken en werktuigen verscheen er een huis!

Een rommelig huis, maar toch, een HUIS. Geen werf meer, maar een huis.

Ik woon nu officieel niet meer op een werf. Maar gewoon in een rommelig huis. 

En je kan je niet voorstellen hoe GELUKKIG ik daarmee ben!

woensdag * Dorien

Cupcakes!

Mijn laatste dagen bij Fé zijn geteld. En om de Fé.etjes te bedanken voor mijn gezellige stageperiode wou ik iets doen. En zoetigheid doet het hier bij Fé altijd goed. Dus heb ik gisteravond cakejes gebakken en versierd.

Oordeel zelf maar of ze mooi zijn. Hier bij Fé vinden ze de cakejes alvast te mooi om op te eten!

dinsdag *Dorien*

Ik ben Dorien, sinds enkele weken de studio stagiair bij Fé en deze week blogger van dienst.
Ondertussen ben ik begonnen aan mijn laatste week bij Fé. En wat ga ik ze missen, die Fé.etjes. Evenals die lekkere soep, taart, de chocola, pralines,... Als je bij Fé werkt mag je nooit op dieet; dat is hier nu eenmaal onmogelijk.
Vanaf volgende week terug op kot. En dan vliegen de Fé.kilootjes er hopelijk terug van af. En die ga ik niet missen. 

donderdag * dettie * uw gedacht?

Volledig uit de context gerukt:

‘De recente vrouwelijke ontvoogding sluit dus aan bij de manier waarop de mensensoort tijdens het grootste deel van haar bestaan georganiseerd was.’

en

‘Als dat ooit gemeengoed zou worden, dreigt de man te worden herleid tot niet meer dan een vorm van gezelschap voor een vrouw.’

Dit kan toch geen bedreiging zijn voor de man? Welke man droomt er niet van om gezelschap te zijn voor een vrouw die én kostwinner én moeder én echtgenote én vriendin én ideale (schoon)dochter én… is?

Mijn gedacht:

Laat de man man zijn, en de vrouw vrouw zijn. Laat beiden met respect  voor mekaar werk- en privéleven organiseren zodat de combinatie een meerwaarde betekent voor man én vrouw. En dit dan zonder discriminitie van vrouw (of man) op welk vlak dan ook. 

Jouw gedacht:

welkom op info@fe-online.be

De context kan je lezen op:

http://knack.rnews.be/nl/actualiteit/nieuws/wetenschap/het-einde-van-de-man/article-1194808476124.htm

Dettie * dinsdag * TV ?

Mijn Sport Op Maandag met A-M was nog niet begonnen, dus heb ik mij gisterenavond voor TV gelegd – wat zeer uitzonderlijk is in mijn bestaan. Eerst het grote verlies van Yanina Wickmayer tegen Kaia Kanepi op de US Open. Als Yanina minder zou kreunen en die energie gebruiken voor een extra set, dan komt het goed. Gemakkelijk gezegd vanuit mijn luie zetel. Ook al speel ik zelf niet onaardig tennis, ik ben liever ballenraper in zo’n match dan speler!

Daarna Keno in het Frans.  Boeiend.

Dus nog wat verder gezapt. Er begon net een reportage over de film Bumfight, die wereldwijd shocking reacties en afschuwelijke navolging heeft gekregen.  Ik ben zelden zo geschokt geweest door de slechtheid en verdorvenheid die in sommige mensen verscholen zit: 4 jongeren die ongegeneerd daklozen misbruiken om een zeer gewelddadige en brutale film te maken.  Jongeren die in de reportage zonder blikken of blozen hun verhaal doen  en er nog fier op schijnen te zijn, die niet begrijpen waar iedereen zich druk om maakt. No regrets. Jakkes!

Dettie * maandag * willem en de tram

Kaas, Lijmen/Het been, Villa des Roses, Dwaallicht,… Wat ver weg in mijn geheugen zat, zit prompt weer vooraan.  Zaterdagnamiddag was ik stille getuige van een geanimeerd gesprek tussen Eric Rinckhout en Sigrid Spruyt over de hen beider zeer dierbare Willem Elsschot. Dit tijdens de boekvoorstelling ‘ De Grote Antwerpse Willem Elsschot Atlas’, geschreven door Eric. Boeiend, geestig, prettig. Het gesprek. Mooi, uitnodigend. Het boek. Gezellig, druk. De receptie.

Maar vooraleer we die receptie zijn ingedoken, zijn we nog even weggeglipt naar de tentoonstelling ‘Dicht bij Elsschot’, uiteraard ook in hetzelfde Letterenhuis in de Minderbroederstraat in hartje Antwerpen. De moeite waard, prachtig gedaan.

Op weg naar huis, hebben we nog de laatste middagzon meegepikt op een terrasje langs de Sint-Jorispoort. En toen, toen kwam plots de EU-tram voorbij, waarop ik blij als een kind van 3 rechtsprong en riep: ‘Kijk Jan, onze tram’. Onze terrasburen keken me zeer vragend aan, waarop ik trots zei: ‘Die hebben wij gemaakt’, waarna er een nog groter vraagteken op hun voorhoofd stond…

Annemie * vrijdag

Fé. trok deze week op driedaagse naar de Vlaamse Ardennen met enkele collega’s, om er met externen uit verschillende sectoren te brainstormen over de toekomst van Fé. Om Fé. toch overeind te houden tijdens deze dagen, bleven er 6 Fé.etjes op post…

En als er collega’s van huis zijn… dan dansen de achterblijvende collega’s…

Althans dat was toch de reactie die de achtergebleven Fé.etjes wilden uitlokken...

Dankzij de verschillende creatieve breinen werd de propere witte Fé. tafel omgetoverd in het overblijfsel van een hevig feestje: Lege flessen cava, halfopgegeten koekjes, kranten en tijdschriften werden in een mooie compositie gelegd en meteen werd zo de juiste sfeer bekomen. Ook de radio mocht niet ontbreken in dit scenario en werd op mooi volume op de tafel achtergelaten…

Met een geniepig glimlachje sloten de Fé.etjes braaf de deur achter zich en keken ze uit naar de reacties die ze de volgende dag van hun andere collega’s zouden krijgen…

Maar…bijna viel het plan in het water toen de poetsman deze morgen arriveerde… Met zijn kenmerkend enthousiasme wilde hij zich storten op de vuile tafel, maar gelukkig staakte hij van verwarring deze aanval… Zijn oog viel op een merkwaardige briefje dat pronkte op de tafel: “Gelieve deze tafel niet te poetsen”.

Een korte paniektelefoon naar zijn baas overtuigde hem om deze tafel zo te laten staan. ‘Je kan die rare gedachtegang van die Fé.dames (én heer) maar best volgen’, werd hem toegefluisterd. En zo zorgde het gehoorzamen van deze brave man ervoor dat het plan alleen nog maar in succes zou eindigen!

Annemie * donderdag

Vlaanderen trakteert...

... en dat in het weekend van 17 september tot 19 september. 

In het Kader van het Belgische EU-voorzitterschap trakteert de Vlaamse overheid 27 duo’s op een citytrip naar één van de 27 Europese hoofdsteden.

De duo’s worden geselecteerd via een televisieprogramma van TMF. De opnames hiervoor zijn gepland op 4 september in muziekhuis Trix (Antwerpen). Heb je nog tijd en vooral zin in een avontuurlijke citytrip? Schrijf je dan in via TMF.be of netlog.be. Inschrijven kan tot en met maandag 30 augustus.

We will see you there!

Meer info:

http://www.youtube.com/watch?v=Iv7vB1LTmaY 

Annemie* Woensdag

Week 34: De laatste week van de zomervakantie is aangebroken…

volgende week mogen alle kinderen weer hun boekentas pakken, mogen leerkrachten hun hoofd weer gebruiken, mogen ze in de winkels de ‘terug-naar-school’ promoties opbergen, worden de woorden ‘meester’, ‘juf’, ‘Mevrouw’, ‘Meneer’ weer onderdelen van de dagelijkse gesprekken aan tafel, worden er weer rekensommen gemaakt, vliegt de elektriciteitsrekening naar beneden omdat er minder TV wordt gekeken,…

kortom: nog een paar nachten slapen en het is  1 september …

1 september is volgens mij dé dag van het jaar met de meest uiteenlopende emoties. Voor de ene ouder een verlossende dag, voor de andere eentje met tranen, voor het ene kind een enorme opluchting, voor het andere een zware teleurstelling…

Maar hoe we het ook draaien of keren… 1 september wordt ieder jaar voorafgegaan door een heerlijke vakantie van 2 maanden…

iets wat ik spijtig genoeg sinds dit jaar niet meer heb gehad…

Maar ondanks dat feit heb ik toch een geweldige zomer gehad:

Ik ben op pre-zomervakantie geweest naar Frankrijk met één van mijn beste vriendinnen (dat we oorspronkelijk het plan hadden om naar NY te gaan, maar niet konden vertrekken door de aswolk laten we even in het midden) , heb op een snik-hete werchter gezeten, ben met enkele nichtjes naar Krakau geweest en genoot vorige week van een weekje vrijaf dat gevuld werd door een verrassingsfeestje voor mijn zus en werd afgesloten met een aantal dagen geweldige pukkelpop…

Kortom: ik heb enorm van mijne vrije dagen genoten! Het is dus niet de kwantiteit, maar de kwaliteit die telt…

Hoewel: 2 maanden vakantie zou ik toch ook nog steeds heerlijk vinden… 

dus beste leerkrachten en kids: Geniet nog maar goed van jullie laatste weekje zomervakantie!

Sarah * donderdag

‘Er is een super grote waterstraal gespot op de Kaaien’ … opgewonden kreetjes van alle Fé.etjes ‘Zou het?’ ‘Is ‘m het?’ ‘Wie weet al wanneer ZE gaan komen?’ ‘Geen idee, maar heb juist een mail gekregen dat er nadar-hekken aan het Sint Jans-plein staan’ ‘Iemand Facebook nog gecheckt?’ ‘Daar staat niks meer op, maar ze zouden straten aan het afsluiten zijn’ …nog meer opwinding ‘ Ik ga vanavond toch al eens kijken of ik ZE nog niet kan zien’ ‘Hou je me op de hoogte?’ ‘Mij ook?’ ‘Mij ook?’

Collegiale gekte en een Antwerpse koorts die zich uitstrekt tot ver over de stadsgrenzen. Iedereen praat erover, zelden is een hype zo groot geweest. Een grootse digitale fluistercampagne houdt iedereen al weken in de ban. Allemaal willen we weten waar De Duiker, zijn hand en de Kleine Reuzin zullen opduiken in het stadsbeeld. Locatie en uur worden tot op het laatste nippertje geheim gehouden, net zoals de vorige drie reuzenbezoeken in Antwerpen. Maar we doen met plezier mee aan de gekte. Ook grote mensen houden van sprookjes…

sarah*woensdag

Olala chocola

Jij heerlijk ding. Jij lekker stuk. Pure brok sensualiteit. Altijd verrassend en duivels verleidelijk. Mijn dagelijkse bekoring op kantoor. Oh zo moeilijk te weerstaan. Maar in de barre tijden der dieet is een scheiding onvermijdelijk. Binnen een maand zien we elkaar weer m’n zoet. Ik verlang nu al naar je.

Donderdag*Dewi

Over vallende sterren gesproken. Vanavond is er een regen van meteoren en vallende sterren te zien. 
Haal je lijstje met wensen al maar boven. 
Mijn wens 58 is dat mijn fiets nooit of te nimmer nog gepikt wordt. 


Beware Fé! Gefilmd op de hoek van de Stanny!

Woensdag*Dewi

Comme Ces Pierres Qui Roulent 

Vrijdag heb ik een dagje vrij genomen om met de vriendinnen een weekend te gaan kamperen in Wissant! 8 prille dertigers met 1 leuze: living on the edge! Vivre au bord! O là là, fruits de mer! Pain au chocolat! Only the girls. Ik kijk er enorm naar uit. We gaan post vatten op een fijne camping op 5 km van het centrum, uitgebaat door een vrolijke hippie met een extreem goed geheugen. Bakt ’s avonds zelf pizza’s en frietjes en beloofde ons “une tente perchée”, veelbelovend!… ;) 

De laatste keer dat we enkel met de ladies zijn gaan kamperen was, vermoed ik, in 1994, 16 waren we en we gingen Zuid-Engeland op onze eigen puberale manier onveilig maken. 
V. was er ook bij, dé ALLER(écht wel ALLER)grootste Rolling Stones-fan op de hele planeet. Ze bezat toen het geduld en de passie om zich in alle (écht wel alle) Stones-lectuur te verdiepen. Wat leidde tot een Engels-niveau om ù tegen te zeggen en levensbelangrijke weetjes zoals daar zijn: Waar de Stones hun tuinmeubilair kochten, en ook dat Sir Keith Richards in Chichester één van zijn vele landgoedjes had. 
“Aha, da’s Zuid-Engeland!” 
We gingen graag mee in V. haar fantastische verhalen: zo kreeg ze elke dag bezoek van één van de Stonesmannen, de ene keer Mick, dan weer Keith, af en toe kreeg ze een nieuwe bh van Keith,…het was dan ook niet meer dan normaal dat we even zouden langsgaan in Chichester om te wuiven naar die cottage, waar Keith 9,9 kansen op 10 niet was, maar het was het gevoel dat telde. Wat is het verschil met een Queen-loos fotootje van Buckingham Palace, toch? 
Waar die cottage zich precies bevond was een beetje raadselachtig… “Do you know, Mister Campinguitbater?” Die fluisterde ontsteld: “Where did you get this information?” We wezen naar onze wandelende Stones-encyclopedie. “Nobody’s supposed to know that Mr. Richards owns a cottage in this area! In fact, his cottage is right next to this camping, but please do not tell anyone.” “Whaaat? Is he home?” “No he’s not.” Het kon de pret niet bederven! Extase! Right next to our camping!! 
’s Avonds rolden we ùit onze tent, ìn de boskes rondom Mr. Richards z’n domein. Als een bende groupies loerden we recht in zijn gigantische backyard. V. begon al duchtig foto’s van zijn tuinmeubilair te nemen (“Echt zijne smaak”) toen we plots iemand zagen bewegen in the kitchen. It was Mr. Richards himself!! Fixing dinner for his wife & kids!… Ze waren thuis! 3 avonden op rij hebben we in de struiken gehangen - soms met een flesje wijn erbij - of vanop de camping luisterend naar zijn legendarisch gitaargetokkel of de warme reggaesound uit z’n boxen terwijl we naar de (vallende) sterren keken… de man draaide verdomd goeie deuntjes … En enkel wij die wisten dat het DJ Richards was :) Thanks Mister Richards, weet niet of enig kampeeruitstapje dit ooit overtreft… Ou peut-être que oui? Ce weekend? :)

vrijdag*Ward

Een gefaalde poging om voor het werk nog snel tickets voor AIR op de Lokerse Feesten te bemachtigen.