Vrijdag heb ik een dagje vrij genomen om met de vriendinnen een weekend te gaan kamperen in Wissant! 8 prille dertigers met 1 leuze: living on the edge! Vivre au bord! O là là, fruits de mer! Pain au chocolat! Only the girls. Ik kijk er enorm naar uit. We gaan post vatten op een fijne camping op 5 km van het centrum, uitgebaat door een vrolijke hippie met een extreem goed geheugen. Bakt ’s avonds zelf pizza’s en frietjes en beloofde ons “une tente perchée”, veelbelovend!… ;)
De laatste keer dat we enkel met de ladies zijn gaan kamperen was, vermoed ik, in 1994, 16 waren we en we gingen Zuid-Engeland op onze eigen puberale manier onveilig maken.
V. was er ook bij, dé ALLER(écht wel ALLER)grootste Rolling Stones-fan op de hele planeet. Ze bezat toen het geduld en de passie om zich in alle (écht wel alle) Stones-lectuur te verdiepen. Wat leidde tot een Engels-niveau om ù tegen te zeggen en levensbelangrijke weetjes zoals daar zijn: Waar de Stones hun tuinmeubilair kochten, en ook dat Sir Keith Richards in Chichester één van zijn vele landgoedjes had.
“Aha, da’s Zuid-Engeland!”
We gingen graag mee in V. haar fantastische verhalen: zo kreeg ze elke dag bezoek van één van de Stonesmannen, de ene keer Mick, dan weer Keith, af en toe kreeg ze een nieuwe bh van Keith,…het was dan ook niet meer dan normaal dat we even zouden langsgaan in Chichester om te wuiven naar die cottage, waar Keith 9,9 kansen op 10 niet was, maar het was het gevoel dat telde. Wat is het verschil met een Queen-loos fotootje van Buckingham Palace, toch?
Waar die cottage zich precies bevond was een beetje raadselachtig… “Do you know, Mister Campinguitbater?” Die fluisterde ontsteld: “Where did you get this information?” We wezen naar onze wandelende Stones-encyclopedie. “Nobody’s supposed to know that Mr. Richards owns a cottage in this area! In fact, his cottage is right next to this camping, but please do not tell anyone.” “Whaaat? Is he home?” “No he’s not.” Het kon de pret niet bederven! Extase! Right next to our camping!!
’s Avonds rolden we ùit onze tent, ìn de boskes rondom Mr. Richards z’n domein. Als een bende groupies loerden we recht in zijn gigantische backyard. V. begon al duchtig foto’s van zijn tuinmeubilair te nemen (“Echt zijne smaak”) toen we plots iemand zagen bewegen in the kitchen. It was Mr. Richards himself!! Fixing dinner for his wife & kids!… Ze waren thuis! 3 avonden op rij hebben we in de struiken gehangen - soms met een flesje wijn erbij - of vanop de camping luisterend naar zijn legendarisch gitaargetokkel of de warme reggaesound uit z’n boxen terwijl we naar de (vallende) sterren keken… de man draaide verdomd goeie deuntjes … En enkel wij die wisten dat het DJ Richards was :) Thanks Mister Richards, weet niet of enig kampeeruitstapje dit ooit overtreft… Ou peut-être que oui? Ce weekend? :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten