Voor sommigen in deze wereld ben ik tante Ieke. Toegegeven, ze kunnen het voorlopig nog niet uitspreken, maar wees nu eerlijk op ‘tante Marieken’ zou ik nog veel langer moeten wachten. Dus ik wacht voorlopig geduldig op de eerste die ‘tante Ieke’ gezegd krijgt.
Ik gok erop dat het Lena zal zijn. Lena en ik ‘we go way back’! Ik ken haar al haar hele leven, de volle bijna 12 maanden. En vanaf de eerste dag zijn we banden aan het smeden. Ik denk dat de fundamenten voor onze band gelegd zijn toen ik ze liet proeven van mijn caramel-topping op mijn latté macchiato. En van zodra ze vast voedsel mag eten, gaan we naar de PizzaHut! Dat weet ze. Ik heb het haar al meermaals gezegd. En daarna gaan we naar de film. Met popcorn. En magnum. En Cola. Of Sprite.
Ze komt dit weekend bij me logeren. Lena en ik zien het helemaal zitten!
De mama van Lena heeft een bezorgde rimpel op haar voorhoofd staan. Begrijp niet waarom…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten