Het was weer één van die ochtenden. Met veel moeite twee ogen opengekregen, uit bed gerold, in de douche gestrompeld, de kinderen gaan halen. Slaapkopjes, warrige haartjes, dikke oogjes,… Kleren bijeenschrapen voor mezelf, op zoek naar kleertjes voor Clara en Elias. Ah juist, vandaag is pyama-dag op school: alle kleuters mogen hun pyama over de keertjes aantrekken en daarna is het groot pyama-feest. Voorzienig als ik ben had ik de mooie pyama (die met de cowboys) maandagochtend nog gewassen… helaas ’s avonds niet mee in de droogkast gestopt. De inhoud van onze wasmachine is groter dan die van de droogkast, dus doe ik dat in twee keer. Oeps. Toch niet zo voorzienig. Gelukkig hadden we nog drie kwartier om de pyama in kwestie op tijd droog te krijgen en werd een klein drama voorkomen. Als ouder moet je vaak vijf dagen of langer vooruit kijken en meestal lukt dat, soms wat minder. Gelukkig ben ik niet alleen en viel het bij mij nog mee. Gelukkig was ik niet die mama die vorige week haar kind al in pyama naar school had gebracht, of de papa die de week ervoor vergeten was dat het diertjesdag was en wiens zoon hartstochtelijk stond te huilen omdat hij als enige geen knuffel bij zich had. Spijtig genoeg was ik vorig jaar wel de mama wiens kleuter vrolijk de speelplaats ronddartelde met een hagelwitte onderbroek die onderaan uit de broekspijp bengelde! De onderbroek in kwestie had zich in de droogkast (dat vervloekte ding) in de broekspijp verstopt en ik had dat niet opgemerkt. Tijd voor warm weer en waslijnen. Beter voor het milieu en véél minder mama-stress.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten