Donderdag
Vanochtend totaal onverwacht door de smeltende sneeuw naar het werk gefietst en ik vond het heerlijk. Normaal gezien ben ik geen fan van nattigheid op weg naar mijn werk, want dan moet ik voor de rest van de dag met een kroezelhoofd achter mijn bureau zitten. Maar voor smeltende sneeuw maak ik graag een uitzondering. Want dat betekent dat de winter in aantocht is. Jeuij! Wandelen met een rode neus van de kou, gezellig cocoonen onder een dekentje voor TV, warme chocomelk en gluhwein die niet te drinken is, in de vrieskou op de fiets naar het werk, schemerlampjes die vroeger aankunnen en ons huis uitnodigend maken, stoverijen en mama-kost, kitcherige feestverlichting in de straten, panty’s die mijn benen mooier laten uitkomen … ik vind het allemaal geweldig. Alle seizoenen hebben hun charmes, maar ik ben ervan overtuigd dat er lente-, zomer-, herfst-, en wintermensen zijn. Ik ben absoluut een wintermens. Ik hou van de gezelligheid ervan. Probleem is dat mijn man een overtuigd zomertype is, hij wordt eind augustus al melancholisch naar de eerste zomerzonnestralen. Maar het werkt: ik ben zonnig in de winter en ik mag in de zomer lekker in zijn schaduw zitten lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten