… maar altijd ook persoonlijk. Een basis communicatieregel van Fé. die ik met lijf & leden onderschrijf en waarop ik me graag beroep om ook een beetje privé in deze openbaarheid te zwieren.
Gisteren. Nog op kantoor. Drukdoende de laatste loodjes leggen. Kwaakte mijn telefoon. Hallo, met Charlotte. Dag mijn allerliefste konijnenkeuteltje, antwoordde de andere kant van de lijn. Zin om morgen samen een hapje te eten?, ging deze verder.
Ook al zou ik tal van andere (ja zelfs, spannende) plannen hebben gehad, voor een aanbod voorafgegaan van dergelijke aanhef moet alles wijken. Ik keelde volmondig JA! met een onafwasbare grijns om de lippen. Nooit geweten dat uitwerpselen zo liefdevol kunnen klinken.
Het werd Chinees. Campari met ijs, waarvan de ober bijzonder vreemd opkeek. Dimmm Summm Special. Rundvlees met gember en lente-uitjes. Maar ook een geanimeerd gesprek over de standen van mijn zaken waarin nieuwe, heldere inzichten aan de hand van schuifelende flesjes en sorteerhandelingen voor chips werden geconcretiseerd. De situatie zo onder woorden gebracht, lijkt behoorlijk vager dan ze was. Het was vooral erg gezellig. Genoten.
Dankjewel, lieve papa. Dankjewel, zachte berenstront.
(blijkbaar valt de innemende aanspreking enkel te overtreffen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten