De week van Katja - dinsdag

Onbetreden sneeuw, het heeft iets magisch... Kinderachtig heerlijk om de eerste te zijn.

sarah*vrijdag

Vandaag niet gaan werken om elders te travakken. Mijn zeer dierbare vrienden openen volgende week hun nieuwe zaak, een restaurant dat zeker een voltreffer gaat worden. Als Dave gekookt heeft, wordt de tafel even héél stilletjes, Lieze is een geboren gastvrouw en het pand is een juweeltje. Maar, maar, maar, wat een stress hebben die mensen toch. De zaak is in een oude schipperskerk gevestigd en alles, maar werkelijk alles moest gerenoveerd worden. Moest. De oplevering was voor vandaag voorzien, maar aangezien ik nog ettelijke wc’s gekruist ben op de trap, vrees ik dat het een dag of twee later zal zijn. Ze zullen er wel geraken, daar twijfel ik niet aan, maar nu is het even alle hens aan dek. En dus zat ik vanmorgen vijf meter hoog op een wankele stelling, samen met een vriendin vier kristallen lusters ineen te puzzelen. Elk kraaltje, belletje en haakje is door onze handen gegaan. Een beetje zoals haken, maar dan duurder, en veel hoger. Nadien mocht ik gaan afwassen in de keuken. Hoezo, afwassen? Er staan hier toch twee van die futuristische osmose-machienen die dat op twee minuten afhandelen? Ja, maar die kunnen geen papiertje verdragen, want dan zijn ze ontregeld. Dus heb ik de volgende drie uur plakkertjes, labeltjes, prijzen en aankondigingen geschraapt van elke pot, pan en tupperwaredoos die ik kon vinden. Hierbij dus mijn oproep aan alle fabricanten: stop daarmee! Niemand vraagt een opgekleefde gebruiksaanwijzing aan de onderkant van een pan! Of gebruik tenminste een lijm die LOST! Maar het was gezellig kletsen met de mama en tante en alle werkmannen waren zeer galant! Morgen verder plakkertjes afhalen en tetteren.

sarah*donderdag

Donderdag

Vanochtend totaal onverwacht door de smeltende sneeuw naar het werk gefietst en ik vond het heerlijk. Normaal gezien ben ik geen fan van nattigheid op weg naar mijn werk, want dan moet ik voor de rest van de dag met een kroezelhoofd achter mijn bureau zitten. Maar voor smeltende sneeuw maak ik graag een uitzondering. Want dat betekent dat de winter in aantocht is. Jeuij! Wandelen met een rode neus van de kou, gezellig cocoonen onder een dekentje voor TV, warme chocomelk en gluhwein die niet te drinken is, in de vrieskou op de fiets naar het werk, schemerlampjes die vroeger aankunnen en ons huis uitnodigend maken, stoverijen en mama-kost, kitcherige feestverlichting in de straten, panty’s die mijn benen mooier laten uitkomen … ik vind het allemaal geweldig. Alle seizoenen hebben hun charmes, maar ik ben ervan overtuigd dat er lente-, zomer-, herfst-, en wintermensen zijn. Ik ben absoluut een wintermens. Ik hou van de gezelligheid ervan. Probleem is dat mijn man een overtuigd zomertype is, hij wordt eind augustus al melancholisch naar de eerste zomerzonnestralen. Maar het werkt: ik ben zonnig in de winter en ik mag in de zomer lekker in zijn schaduw zitten lezen. 

sarah*dinsdag

Het was weer één van die ochtenden. Met veel moeite twee ogen opengekregen, uit bed gerold, in de douche gestrompeld, de kinderen gaan halen. Slaapkopjes, warrige haartjes, dikke oogjes,… Kleren bijeenschrapen voor mezelf, op zoek naar kleertjes voor Clara en Elias. Ah juist, vandaag is pyama-dag op school: alle kleuters mogen hun pyama over de keertjes aantrekken en daarna is het groot pyama-feest. Voorzienig als ik ben had ik de mooie pyama (die met de cowboys) maandagochtend nog gewassen… helaas ’s avonds niet mee in de droogkast gestopt. De inhoud van onze wasmachine is groter dan die van de droogkast, dus doe ik dat in twee keer. Oeps. Toch niet zo voorzienig. Gelukkig hadden we nog drie kwartier om de pyama in kwestie op tijd droog te krijgen en werd een klein drama voorkomen. Als ouder moet je vaak vijf dagen of langer vooruit kijken en meestal lukt dat, soms wat minder. Gelukkig ben ik niet alleen en viel het bij mij nog mee. Gelukkig was ik niet die mama die vorige week haar kind al in pyama naar school had gebracht, of de papa die de week ervoor vergeten was dat het diertjesdag was en wiens zoon hartstochtelijk stond te huilen omdat hij als enige geen knuffel bij zich had. Spijtig genoeg was ik vorig jaar wel de mama wiens kleuter vrolijk de speelplaats ronddartelde met een hagelwitte onderbroek die onderaan uit de broekspijp bengelde! De onderbroek in kwestie had zich in de droogkast (dat vervloekte ding) in de broekspijp verstopt en ik had dat niet opgemerkt. Tijd voor warm weer en waslijnen. Beter voor het milieu en véél minder mama-stress. 

sarah*maandag

Zeg nooit nooit

Net een weekje vakantie geboekt… fantastisch! Van 27 december tot 3 januari, heerlijk ontKersten en een beetje veel tijd maken voor het gezin. Vroeger, in het pre-kids tijdperk, waren mijn man en ik fervente voorstanders van een ‘we zien wel’ vakantie, liefst in een regio waar er wat cultuur en lekker eten op te snuiven viel (lees: Frankrijk, Italië, Griekenland). ‘Als we later kinderen hebben, blijven we dit gewoon doen, he schat’, klonk het dan vanachter een dikke turf naast het zwembad. ‘Tuurlijk liefje’ luidde de repliek vanachter een glas rosé en een kruiswoordraadsel. ‘Stel je voor dat we zouden belanden in zo’n kinderhotel…brrrr … dat nooit he?’ Drie keer raden waar we nu naar toe trekken… Inderdaad, een kindvriendelijke bestemming. Een vakantiepark met accomodatie op maat van de kids. Hét paradijs voor elke jong ouder. ik zeg dat geheel gespeend van elk cynisme. En ik kan het weten, want het is nu al de tweede maal dat we daar naartoe trekken. De vakantiehuisjes zijn netjes en verrassend gezellig ingericht. Oké, Zeeland is dan misschien geen Zuiderse bestemming, maar het is wel lekker dichtbij (langer dan drie uur rijden met een weerspannige dochter die net heeft leren stappen en dat zoveel mogelijk in praktijk wil brengen, is geen pretje). Bovendien kunnen we er gezellig tafelen, mét onze twee kinderen, zonder verwijtende blikken als één van hen een vork durft laten vallen. En ik moet het hen nagegeven, het restaurant is knus en het eten meer dan behoorlijk. En tatatataaa… er is dan misschien niet echt een trendy museum - toch een slecht idee met een peuter en kleuter - er is wel een binnenspeeltuin. De perfecte oplossing voor een regenachtige en koude wintermiddag. Ik kijk er al naar uit. Oh en had ik al vermeld dat er ’s ochtends een GIGANTISCH ontbijtbuffet op ons staat te wachten? Mmmmmm…. Zeg nooit nooit dus. Ik vind trouwens dat we een fantastisch compromis hebben gevonden. En dat is tenslotte toch waar het ouderschap veelal op neerkomt, niet? Wij zijn al met z’n vieren aan het aftellen.

Liesbeth * maandag

Na een vakantie van iets meer dan twee weken en helaas aansluitend een paar dagen ziekteverlof, back at Fé. Hèhè. Geen wuivende palmbomen, geen blauwe zee waar je tussen kleurrijke visjes zwemt, geen 40°C, geen brandend zonnetje.
Maar wel: terug op mijn plekje bij fijne collega’s en weer een stapel nieuwe projecten!
En tussendoor even aan twee zeer dierbare vrienden aan het denken die gisteren ‘ op vakantie ‘ naar Myanmar vertrokken, dé militaire dictatuur bij uitstek. Dit olijke duo is best veel gewoon (ik kan de pijltjes op de wereldkaart waar ze geweest zijn, zelfs niet meer tellen) en bereidt alles op eigen houtje minutieus voor, maar deze keer toch even een ongelukkig toeval. Of beter gezegd een iets minder goeie timing….de mannen werden er zelf even stil van : verkiezingen in Myanmar… Hoop dat het daar niet al te woelig wordt…fingers crossed!

ward * vrijdag

INFLUENCERS FULL VERSION from R+I creative on Vimeo.

ward * donderdag

Bush heeft geen gram spijt over Irak meldt de Standaard vandaag. "Jammer dat er geen massavernietigingswapens gevonden werden, en dat de Amerikaanse troepenmacht te snel werd uitgedund" schrijft hij in zijn memoires.Verder is hij ervan overtuigd dat de VS veiliger is geworden door het uitschakelen van Saddam.

Die massavernietigingswapens waren echter de zogenaamde legitimering van zijn oorlog. Daarnaast zorgde de imperial overstretching ervoor dat andere front in Afghanistan kon escaleren. En geen kat die degelijk kan argumenteren of die megalomane Amerikaanse provocatie in 2003 de anti-Amerikaanse gevoelens die aan de basis lagen van 9/11 hebben weggenomen. Wel integendeel. Sinds de door de CIA (en de Britten) ontworpen coup tegen Mossadeq in 1953, heeft de VS het anti-Amerikanisme in de Midden-Oosten gevoed elke keer er helmen met the Star Sprangled Banner neerdaalden. Dàt en de onverwaardelijke steun voor Israël uiteraard.

Misschien vond ik de onhandige poging om het aandeel van Cheney te minimaliseren nog wel het grappigst aan Bush' betoog. Dat er op de voormalige president zorgvuldig werd ingepraat door mensen als Carl Rove, Dick Cheney, Donald Rumsfeld, Condoleeza Rice etc.wordt ook mooi weergegeven in een boek van Richard Clarke.

Clarke was de anti-terrorismeadviseur van het Witte Huis onder Clinton en werd dat ook voor Bush jr. Hij coördineerde Clinton's jacht op Osama Bin Laden en was ervan overtuigd dat Al Qaeda grootse plannen had. Clarke probeerde Bush tijdens zijn eerste presidentsjaar van dat gevaar te overtuigen, maar zijn entourage, noch de president zelf hadden daar oren naar. Hallucinanter wordt het wanneer Bush en Cheney Clarke apart nemen in het oog van de storm (we zijn dan 12 september 2001). Hij moet voor hen de band onderzoek tussen de aanslagen en Saddam. Clarke ziet echter geen graten in die link met Irak en blijft erop hameren dat Al-Qaeda van een heel ander kaliber is. Na de inval in Irak zou hij ontslag nemen.

Zijn frustratie met de Bush-administratie schrijft Clarke neer in 2004 onder de titel "Against All Enemies". Je krijgt er een blik op 9/11 en de aanloop naar de oorlog in Irak vanuit de machinekamer die de wereldpolitiek voor het volgende decenium zou veranderen. Ik stel voor dat je eerst dat boek eens leest alvorens aan Bush' memoires te beginnen.

ward * woensdag

Vandaag was De Vooruitgang bij ons op kantoor.

Hij komt wel eens vaker langs, maar deze keer had hij toch wel heel erg veel vrienden bij. De voornaamste twee, Stefan en Walter, hebben de hele dag nieuwe servers en computers geïnstalleerd. In het serverkot - om mysterieuze redenen ergens verstopt achter een deurtje in het vrouwentoilet op de tweede verdieping - prijkt een kerstboom met flikkerende lampjes in alle kleuren. Althans volgens Kat, en ik geloof haar op haar woord. Die kerstboom is een geschenk van De Vooruitgang, waarmee hij menig euvel voor grafici en accounts wil oplossen.

Dankuwel Vooruitgang, en tot snel!

ward * dinsdag

 

Ik ga er niet teveel woorden aan vuil maken: Het is gedaan met de nazomer..

De illustratie spruit voort vanonder de sympathieke rosse krullen van Brecht Vandenbroecke en leunt sterk aan bij zicht buiten, dinsdag 2 november 2010, 18.17u