70 eigenhandig geknede, gerolde en belegde pizza’s, ontelbare kerstomaatjes, blokjes kaas, olijfjes, druiven, liiiiiiters drank, allemaal fijne mensen en een stralende zon. Dat waren de ingrediënten van een geslaagde pizzabak dit weekend. Hoewel… Ik vergeet één geweldig iets: onze bolderkar.
Hij stond al een aantal jaren stof te vergaren in een hoekje van de stal. Maar voor deze gelegenheid werd hij opgepoetst en opgeblonken. Bij het zien hadden zowel mijn zus als ik de reactie ‘oei, is die kar zooooo klein! Ik herinner me die veel groter…’
Tot we iets later de kinderen zagen spelen met de kar: met z’n zevenen erin, instructies roepend naar degene die aan het trekken was, huilende kindjes met een vinger die door een te korte bocht tussen de kar en een paal kwam te zitten of lachende passagiers (ahum Marieken?) aan het scanderen dat ze op weg zijn naar Gran Canaria…
Mijn zus en ik hebben met een knipoog naar elkaar gekeken. Onze fantastische kar… Kleiner dan we gedacht hadden, maar nog steeds even groots in haar prestaties!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten