woensdag 4 augustus 2010

Woensdag*Ward


Er wordt de laatste dagen stevig gespeculeerd rond de nakende "ingreep" van Isabelle.  Hoewel zowat iedereen hier op kantoor ervan uit gaat dat de dame onder het mes gaat om een overtollig hoopje kiezen te verwijderen, heb ik andere vermoedens.Sinds de dood van Michaël Jackson, is het artistiek vermassacreren van een perfect gelaat weer hip. Getuige hiervan; de cover van Time magazine deze week.

Bon, alle gekheid op een stokje. Isabelle gaat wel degelijk als voor de uit-de-kluiten-gewassen hamsterlook, maar dan als neveneffect van overtollige kiezen. En jawel, ik was behoorlijk gedegouteerd van de cover van Time. Dan heb ik het niet over de dame in kwestie, want die is nog intrigerend knap zonder reukorgaan. Mijn maag keert om bij de gedachte dat de man en schoonbroer het uitgehuwelijkte 19-jarige meisje toetakelden uit vergelding én met goedkeuring van de plaatselijke autoriteiten. Dat de dame gevlucht was omdat ze thuis afgeranseld werd, kon op weinig sympathie rekenen van de Taliban-commandant die het hele tafereel overzag.

Is het wel wenselijk om de Taliban politiek te erkennen om Afghanistan te stabiliseren? Kan je een regime dat, op basis van een arbitraire lezing van religieuze teksten terreur zaait tot binnen het eigen gezin, toleren om "grotere" stabiliteit te vrijwaren. Een regime dat elk onderdeel van menselijke ontwikkeling, van onderwijs tot zelfs muziek, gewelddadig de kop in drukt om toch maar geen millimeter macht toe te geven.Op zo'n moment ben je een veeboer en geen staatsman.Het is een wrang dilemma.

Bovendien is de titel op de cover fout. Het is niet "What Happens if We Leave Afghanistan". It happened while they WERE in Afghanistan, and is will probably happen way more if -of beter- when they leave Afghanistan. Je kan voor of tegen de Navo-invasie van Afghanistan zijn, maar het punt is dat de verbijstering over de praktijken van de Taliban al dateren van lang voor 9/11. De oorlog heeft het land volgens mij van een bijzonder repressief totalitair regime naar een anarchie gebracht. En ik denk zelfs dat in dit geval anarchie te verkiezen is boven het eerste. Of oorlog dan de best mogelijke oplossing was? Waarschijnlijk niet. Maar een democratie zou Afghanistan ook niet plots geworden zijn.

Die oorlog, daar zitten we dus mee. Wat doe je dan met een land in puin en een terugkerende agressieve kanker met de naam Taliban? Pakistan aanpakken? Uit de gelekte documenten op Wiki-leaks blijkt weer maar eens hoezeer het Pakistaanse leger en de geheime dienst ruggensteun geven aan de Taliban. Enfin, om maar even met te veel woorden te zeggen dat het meisje de hele nacht door mijn hoofd heeft gespookt. Puik werk, Time. En sterkte, Isabelle. Dat gaat allemaal wel meevallen. Er zijn ergere dingen, zo blijkt. Al is dat snel vergeten wanneer er een groen mannetje met een slijpschijfje in je gehemelte zit. Soit, sterkte dus.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten