Annemie * vrijdag

Fé. trok deze week op driedaagse naar de Vlaamse Ardennen met enkele collega’s, om er met externen uit verschillende sectoren te brainstormen over de toekomst van Fé. Om Fé. toch overeind te houden tijdens deze dagen, bleven er 6 Fé.etjes op post…

En als er collega’s van huis zijn… dan dansen de achterblijvende collega’s…

Althans dat was toch de reactie die de achtergebleven Fé.etjes wilden uitlokken...

Dankzij de verschillende creatieve breinen werd de propere witte Fé. tafel omgetoverd in het overblijfsel van een hevig feestje: Lege flessen cava, halfopgegeten koekjes, kranten en tijdschriften werden in een mooie compositie gelegd en meteen werd zo de juiste sfeer bekomen. Ook de radio mocht niet ontbreken in dit scenario en werd op mooi volume op de tafel achtergelaten…

Met een geniepig glimlachje sloten de Fé.etjes braaf de deur achter zich en keken ze uit naar de reacties die ze de volgende dag van hun andere collega’s zouden krijgen…

Maar…bijna viel het plan in het water toen de poetsman deze morgen arriveerde… Met zijn kenmerkend enthousiasme wilde hij zich storten op de vuile tafel, maar gelukkig staakte hij van verwarring deze aanval… Zijn oog viel op een merkwaardige briefje dat pronkte op de tafel: “Gelieve deze tafel niet te poetsen”.

Een korte paniektelefoon naar zijn baas overtuigde hem om deze tafel zo te laten staan. ‘Je kan die rare gedachtegang van die Fé.dames (én heer) maar best volgen’, werd hem toegefluisterd. En zo zorgde het gehoorzamen van deze brave man ervoor dat het plan alleen nog maar in succes zou eindigen!

Annemie * donderdag

Vlaanderen trakteert...

... en dat in het weekend van 17 september tot 19 september. 

In het Kader van het Belgische EU-voorzitterschap trakteert de Vlaamse overheid 27 duo’s op een citytrip naar één van de 27 Europese hoofdsteden.

De duo’s worden geselecteerd via een televisieprogramma van TMF. De opnames hiervoor zijn gepland op 4 september in muziekhuis Trix (Antwerpen). Heb je nog tijd en vooral zin in een avontuurlijke citytrip? Schrijf je dan in via TMF.be of netlog.be. Inschrijven kan tot en met maandag 30 augustus.

We will see you there!

Meer info:

http://www.youtube.com/watch?v=Iv7vB1LTmaY 

Annemie* Woensdag

Week 34: De laatste week van de zomervakantie is aangebroken…

volgende week mogen alle kinderen weer hun boekentas pakken, mogen leerkrachten hun hoofd weer gebruiken, mogen ze in de winkels de ‘terug-naar-school’ promoties opbergen, worden de woorden ‘meester’, ‘juf’, ‘Mevrouw’, ‘Meneer’ weer onderdelen van de dagelijkse gesprekken aan tafel, worden er weer rekensommen gemaakt, vliegt de elektriciteitsrekening naar beneden omdat er minder TV wordt gekeken,…

kortom: nog een paar nachten slapen en het is  1 september …

1 september is volgens mij dé dag van het jaar met de meest uiteenlopende emoties. Voor de ene ouder een verlossende dag, voor de andere eentje met tranen, voor het ene kind een enorme opluchting, voor het andere een zware teleurstelling…

Maar hoe we het ook draaien of keren… 1 september wordt ieder jaar voorafgegaan door een heerlijke vakantie van 2 maanden…

iets wat ik spijtig genoeg sinds dit jaar niet meer heb gehad…

Maar ondanks dat feit heb ik toch een geweldige zomer gehad:

Ik ben op pre-zomervakantie geweest naar Frankrijk met één van mijn beste vriendinnen (dat we oorspronkelijk het plan hadden om naar NY te gaan, maar niet konden vertrekken door de aswolk laten we even in het midden) , heb op een snik-hete werchter gezeten, ben met enkele nichtjes naar Krakau geweest en genoot vorige week van een weekje vrijaf dat gevuld werd door een verrassingsfeestje voor mijn zus en werd afgesloten met een aantal dagen geweldige pukkelpop…

Kortom: ik heb enorm van mijne vrije dagen genoten! Het is dus niet de kwantiteit, maar de kwaliteit die telt…

Hoewel: 2 maanden vakantie zou ik toch ook nog steeds heerlijk vinden… 

dus beste leerkrachten en kids: Geniet nog maar goed van jullie laatste weekje zomervakantie!

Sarah * donderdag

‘Er is een super grote waterstraal gespot op de Kaaien’ … opgewonden kreetjes van alle Fé.etjes ‘Zou het?’ ‘Is ‘m het?’ ‘Wie weet al wanneer ZE gaan komen?’ ‘Geen idee, maar heb juist een mail gekregen dat er nadar-hekken aan het Sint Jans-plein staan’ ‘Iemand Facebook nog gecheckt?’ ‘Daar staat niks meer op, maar ze zouden straten aan het afsluiten zijn’ …nog meer opwinding ‘ Ik ga vanavond toch al eens kijken of ik ZE nog niet kan zien’ ‘Hou je me op de hoogte?’ ‘Mij ook?’ ‘Mij ook?’

Collegiale gekte en een Antwerpse koorts die zich uitstrekt tot ver over de stadsgrenzen. Iedereen praat erover, zelden is een hype zo groot geweest. Een grootse digitale fluistercampagne houdt iedereen al weken in de ban. Allemaal willen we weten waar De Duiker, zijn hand en de Kleine Reuzin zullen opduiken in het stadsbeeld. Locatie en uur worden tot op het laatste nippertje geheim gehouden, net zoals de vorige drie reuzenbezoeken in Antwerpen. Maar we doen met plezier mee aan de gekte. Ook grote mensen houden van sprookjes…

sarah*woensdag

Olala chocola

Jij heerlijk ding. Jij lekker stuk. Pure brok sensualiteit. Altijd verrassend en duivels verleidelijk. Mijn dagelijkse bekoring op kantoor. Oh zo moeilijk te weerstaan. Maar in de barre tijden der dieet is een scheiding onvermijdelijk. Binnen een maand zien we elkaar weer m’n zoet. Ik verlang nu al naar je.

Donderdag*Dewi

Over vallende sterren gesproken. Vanavond is er een regen van meteoren en vallende sterren te zien. 
Haal je lijstje met wensen al maar boven. 
Mijn wens 58 is dat mijn fiets nooit of te nimmer nog gepikt wordt. 


Beware Fé! Gefilmd op de hoek van de Stanny!

Woensdag*Dewi

Comme Ces Pierres Qui Roulent 

Vrijdag heb ik een dagje vrij genomen om met de vriendinnen een weekend te gaan kamperen in Wissant! 8 prille dertigers met 1 leuze: living on the edge! Vivre au bord! O là là, fruits de mer! Pain au chocolat! Only the girls. Ik kijk er enorm naar uit. We gaan post vatten op een fijne camping op 5 km van het centrum, uitgebaat door een vrolijke hippie met een extreem goed geheugen. Bakt ’s avonds zelf pizza’s en frietjes en beloofde ons “une tente perchée”, veelbelovend!… ;) 

De laatste keer dat we enkel met de ladies zijn gaan kamperen was, vermoed ik, in 1994, 16 waren we en we gingen Zuid-Engeland op onze eigen puberale manier onveilig maken. 
V. was er ook bij, dé ALLER(écht wel ALLER)grootste Rolling Stones-fan op de hele planeet. Ze bezat toen het geduld en de passie om zich in alle (écht wel alle) Stones-lectuur te verdiepen. Wat leidde tot een Engels-niveau om ù tegen te zeggen en levensbelangrijke weetjes zoals daar zijn: Waar de Stones hun tuinmeubilair kochten, en ook dat Sir Keith Richards in Chichester één van zijn vele landgoedjes had. 
“Aha, da’s Zuid-Engeland!” 
We gingen graag mee in V. haar fantastische verhalen: zo kreeg ze elke dag bezoek van één van de Stonesmannen, de ene keer Mick, dan weer Keith, af en toe kreeg ze een nieuwe bh van Keith,…het was dan ook niet meer dan normaal dat we even zouden langsgaan in Chichester om te wuiven naar die cottage, waar Keith 9,9 kansen op 10 niet was, maar het was het gevoel dat telde. Wat is het verschil met een Queen-loos fotootje van Buckingham Palace, toch? 
Waar die cottage zich precies bevond was een beetje raadselachtig… “Do you know, Mister Campinguitbater?” Die fluisterde ontsteld: “Where did you get this information?” We wezen naar onze wandelende Stones-encyclopedie. “Nobody’s supposed to know that Mr. Richards owns a cottage in this area! In fact, his cottage is right next to this camping, but please do not tell anyone.” “Whaaat? Is he home?” “No he’s not.” Het kon de pret niet bederven! Extase! Right next to our camping!! 
’s Avonds rolden we ùit onze tent, ìn de boskes rondom Mr. Richards z’n domein. Als een bende groupies loerden we recht in zijn gigantische backyard. V. begon al duchtig foto’s van zijn tuinmeubilair te nemen (“Echt zijne smaak”) toen we plots iemand zagen bewegen in the kitchen. It was Mr. Richards himself!! Fixing dinner for his wife & kids!… Ze waren thuis! 3 avonden op rij hebben we in de struiken gehangen - soms met een flesje wijn erbij - of vanop de camping luisterend naar zijn legendarisch gitaargetokkel of de warme reggaesound uit z’n boxen terwijl we naar de (vallende) sterren keken… de man draaide verdomd goeie deuntjes … En enkel wij die wisten dat het DJ Richards was :) Thanks Mister Richards, weet niet of enig kampeeruitstapje dit ooit overtreft… Ou peut-être que oui? Ce weekend? :)

vrijdag*Ward

Een gefaalde poging om voor het werk nog snel tickets voor AIR op de Lokerse Feesten te bemachtigen.

Woensdag*Ward

Er wordt de laatste dagen stevig gespeculeerd rond de nakende "ingreep" van Isabelle.  Hoewel zowat iedereen hier op kantoor ervan uit gaat dat de dame onder het mes gaat om een overtollig hoopje kiezen te verwijderen, heb ik andere vermoedens.Sinds de dood van Michaël Jackson, is het artistiek vermassacreren van een perfect gelaat weer hip. Getuige hiervan; de cover van Time magazine deze week.

Bon, alle gekheid op een stokje. Isabelle gaat wel degelijk als voor de uit-de-kluiten-gewassen hamsterlook, maar dan als neveneffect van overtollige kiezen. En jawel, ik was behoorlijk gedegouteerd van de cover van Time. Dan heb ik het niet over de dame in kwestie, want die is nog intrigerend knap zonder reukorgaan. Mijn maag keert om bij de gedachte dat de man en schoonbroer het uitgehuwelijkte 19-jarige meisje toetakelden uit vergelding én met goedkeuring van de plaatselijke autoriteiten. Dat de dame gevlucht was omdat ze thuis afgeranseld werd, kon op weinig sympathie rekenen van de Taliban-commandant die het hele tafereel overzag.

Is het wel wenselijk om de Taliban politiek te erkennen om Afghanistan te stabiliseren? Kan je een regime dat, op basis van een arbitraire lezing van religieuze teksten terreur zaait tot binnen het eigen gezin, toleren om "grotere" stabiliteit te vrijwaren. Een regime dat elk onderdeel van menselijke ontwikkeling, van onderwijs tot zelfs muziek, gewelddadig de kop in drukt om toch maar geen millimeter macht toe te geven.Op zo'n moment ben je een veeboer en geen staatsman.Het is een wrang dilemma.

Bovendien is de titel op de cover fout. Het is niet "What Happens if We Leave Afghanistan". It happened while they WERE in Afghanistan, and is will probably happen way more if -of beter- when they leave Afghanistan. Je kan voor of tegen de Navo-invasie van Afghanistan zijn, maar het punt is dat de verbijstering over de praktijken van de Taliban al dateren van lang voor 9/11. De oorlog heeft het land volgens mij van een bijzonder repressief totalitair regime naar een anarchie gebracht. En ik denk zelfs dat in dit geval anarchie te verkiezen is boven het eerste. Of oorlog dan de best mogelijke oplossing was? Waarschijnlijk niet. Maar een democratie zou Afghanistan ook niet plots geworden zijn.

Die oorlog, daar zitten we dus mee. Wat doe je dan met een land in puin en een terugkerende agressieve kanker met de naam Taliban? Pakistan aanpakken? Uit de gelekte documenten op Wiki-leaks blijkt weer maar eens hoezeer het Pakistaanse leger en de geheime dienst ruggensteun geven aan de Taliban. Enfin, om maar even met te veel woorden te zeggen dat het meisje de hele nacht door mijn hoofd heeft gespookt. Puik werk, Time. En sterkte, Isabelle. Dat gaat allemaal wel meevallen. Er zijn ergere dingen, zo blijkt. Al is dat snel vergeten wanneer er een groen mannetje met een slijpschijfje in je gehemelte zit. Soit, sterkte dus.

dinsdag*Ward

Ontkurk die flessen, laat je vreugdetranen de vrije loop en trek je zondagse schoenen aan; het gaat goed met de economie! Jawel, het onding - gekend voor zijn crisissen, oorlogen, olielekken, werkloosheid en Congolese verkrachtingen voor uw nieuwste gsm- is weer in zijn nopjes. En waarom zouden wij dat dan niet zijn? We hebben dan ook gewoon geen keuze. De economie houdt immers erg van extase. Zo erg, dat ze bij het minste gebrom van een non-believer in een ontroostbaar huilen uitbarst. De economie is daarmee in feite één grote aan Prozac verslaafde dramaqueen. En, lieve mensen, doe mij en mijn hele generatie een plezier en GELOOF! Ik weet dat zoiets misschien niet strookt met de principes van het ratio en het goed fatsoen, maar we willen het wantrouwen niet wekken van de mannen met de hoge hoeden. Want dan valt de hemel op onze kop. En jongens en meisjes, als kersvers werkende mens, met een hoop werkloze vrienden en waarschijnlijke pensioenleeftijd om U tegen te zeggen, ga ik alvast het goede voorbeeld geven. Lees bijvoorbeeld even dit en vertel het braaf aan uw vrienden op café. Luid genoeg opdat iedereen het gehoord zal hebben. Doe het met de glimlach en geef er een rondje op.

Persoonlijk werd ik deze morgen nog gelukkiger van iets heel anders. Dettie's man en dochters doen met deeg en ovens wat de Antonio deed met film. Wanneer het drietal deze morgen bij het parkeren van de fietsen een mand boven haalde, wist elke Fé hoe laat het was. Dat gaat er dan ongeveer zo aan toe, maar erger.