Wellicht herinnert iedereen zich Marieken's hartverwarmde blog van vorige week. Ik alleszins wel. Daarvan zou ik kunnen zeggen dat ik ontroerd was, maar dat zou me bij diezelfde dame in het schuifje van de pannenkoeken doen belanden. Pannenkoeken, een term voor mannen zonder ruggengraat, mietjes, haarloze tanden, slapjanussen en pantoffelhelden. Geen échte mannen, quoi? Voor de discussie wat échte mannen dan wel zijn, ga ik even passen. Glad ijs enzo ...
Los daarvan; ze had misschien dan toch een klein beetje groot gelijk. We zijn tegenpolen. En dat werkt. Als een soort symbiose, want zo noemen de bio-nerds dat. Om het met de woorden van Keith Sawyer te zeggen; "It's a Jazz ensemble". Met een vleugje Statler and Waldorf in ons geval.
Trouwens, ontzettend boeiende uiteenzetting van de man eergisteren op Flanders DC. http://www.flandersdc.be/en/events/cwf11 (filmpje 2). We blijken de natuurlijke neiging te hebben om samen tot iets groters te komen zonder dat daarbij een hiërarchische hand tussen moet komen. Jazz improvisatie, met andere woorden.
Over muziek gesproken. Gezien het account-kot vandaag zo goed als leeg was, is Maxine ook even onze (Marieken en ik) buurvrouw. Dat maakt haar dan ... een andere toffe Muppet. Maxine heeft trouwens ooit en bevel gekregen om België te verlaten. Da's Rock and roll.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten