“De Studio”
studio [stu·dio], de[m.], studio's [stu·di·o's], studiootje [stu·dio·tje]
De plaats waar het vaak knettert van de creativiteit, stormt van al de brains, waar het knalt van de stress, bonkt van de foute radio beats (“En we zijn vertrokken”), waar het ontploft van de geordende chaos, en dan weer afkoelt van het eenzaam getik van het toetsenbord en het pijnlijke gepeins over het juiste woord of font.
Hier bewegen zich ook Freddy en Rudy, twee geïrriteerde alter ego’s die tot leven komen als het kookpunt is bereikt bij respectievelijk Céline en mij. Deze alter ego’s zijn ver te zoeken na een zen-weekend of tripje Lissabon, des te meer aanwezig bij deadlines, en hebben een moeilijk te beschrijven stemgeluid. Het houdt zowat het midden tussen dat van Chucky (“Wanna plaaay”) en de zanger van Sepultura.
En voor wie zich afvroeg of mijn alter ego ondertussen volwaardig deel uitmaakt van de Studio: hij heeft zijn stempel gezet.
Marieken, merci voor het stempeltje!
Rudy
freddy eist ook zijn stempel.
BeantwoordenVerwijderen