Lang wéééééékend here I come!
“Hoe, lang weekend? Hoeda?”
“Ze heeft nen dag verlof gepakt.”
“Hoe? Nen dag verlof? Zomaar? Zonder reden.”
“Yep, zomaar. Zonder reden.”
“Huh? Hoe komt ze daar nu bij,”
“Geen idee. Ontstressen zei ze…”
“Ontstressen?! Sinds wanneer doet zìj daar aan mee?!”
“En ze zou de komende vrijdagen ook vrij nemen. Wel vier keer.”
“Wat?! Ik bel naar Fé., hier klopt iets niet. Waar gaat dit in hemelsnaam naartoe!”
“Naar Sevilla.”
“Hoe? Naar Sevilla? Waar héb je ’t over?”
“Na die vrije vrijdagen heeft ze ook nog een week verlof en gaat ze naar Sevilla.”
“Welja, het kan niet op! Ze doet maar verdomme. Pfff… Bon, nu zijn er géén zekerheden meer in ’t leven…Marieken gaat ontstressen... Waar gaat dat naartoe, in godsnaam?!”
“Maak je niet druk. Ze gaat ‘al rustend’ haar huis verbouwen. Zal nog genoeg stress geven, hoor.”
“Oef, wat een geruststelling. Nu dacht ik echt dat alle vaste waarden in ’t leven op z’n kop stonden. Doet een ander verschieten, hé!”
