dinsdag * Lena gaat er even tussenuit

Zo,
Ik zit in de trein huiswaarts.
De laatste dag voor mijn bevallingsverlof zit er op.
Ik besef het niet. Het dringt helemaal niet door.
Vanmiddag gezellig gegeten in café Stanny met de hele bende (verdeeld over twee tafels weliswaar wegens een te grote groep)
maar het was net de talrijke opkomst die het bijzonder maakte.
Twee mooie boeken gekregen.
En een lief kaartje.
Attent. Zo zijn ze, de feetjes.

Opgeruimd vandaag en nog gewerkt tot ik moest “rennen” voor m’n trein
dus het afscheid kussen ging razendsnel.
Voelt vreemd.

Vanaf morgen ben ik thuis.
Een H-A-L-F jaar. (ik moet het even hardop zeggen want ik kan het niet geloven)
Dat is geleden van toen ik naar de kleuterklas ging denk ik.
Bizar. Heerlijk. Speciaal. Onwaarschijnlijk.

Ik heb nochtans tot deze middag getwijfeld of ik morgen toch niet nog komen zou. Morgen staat er namelijk een zeer bijzondere Fé. Klets op het programma.
Over ENFP-tjes, ESTP-jes, INFP-tjes, ... en hoe die zich verhouden binnen Fé. Hoe ze elkaar verrijken, van elkaar kunnen leren en waarom ze elkaar soms niet verstaan.
Veel verschillende types die Fé. maken tot het bedrijf dat het is. Met sterktes en valkuilen.
Boeiend dus.
Ik heb van Dettie al een kort voorsmaakje gekregen van wat dat concreet zegt over de werking van Fé.
Zelf ben ik een INFJ* en zit ik helemaal op mijn plaats.
* INFJ  = De Beschermer Rustig, krachtig, origineel en gevoelig. Geneigd om vol te houden totdat iets klaar is. Uitzonderlijk intuïtief in de omgang met mensen en bezorgd om hun gevoelens. Goed ontwikkelde normen en waarden waaraan zij zich strikt houden. (lees: uiterst principieel ;) Zij worden gerespecteerd om hun doorzettingsvermogen 'het juiste' te doen. Gewoonlijk zijn ze individualistisch, eerder dan leidend of volgend.

Afstand nemen is dus niet mijn sterkste kant. Leren loslaten een uitdaging. Vandaar dat ik besloten heb dat maar eens te doen door me te houden aan mijn vooropgestelde einddatum. Morgen heb ik sinds lang een dag voor mij alleen. (helemaal alleen) Als ik vroeger beval dan gepland, zou het wel eens héél lang kunnen duren voor die gelegenheid zich weer voordoet. Ik ga dus een keer lekker aan mezelf denken en in alle rust tot me laten doordringen dat ik binnenkort weer mama word én een zee van tijd voor me heb om daar ten volle van te genieten.

*zucht
Het begint door te dringen.

Als ik thuis binnen stap overvalt het me.
“Mama traantjes” zegt Bink. “Mama drietig.”

Nee, mama niet verdrietig.
Mama dankbaar en heel gelukkig.
Laat dat broertje nu maar komen.
♥
Ik ga jullie uiteraard missen meisjes (en jou ook Ward :)
Maar ik zie en hoor jullie ongetwijfeld snel weer!

x
Anneleen