Fé. is een grote voorstander van milieuvriendelijke mobiliteit. (Goed, want over dat onderwerp schreef ik vorig jaar mijn thesis.) Zo komt elk Fé.etje ‘s morgens op milieuvriendelijke wijze toe op kantoor. Ofwel met de fiets, ofwel met de trein! Ikzelf, behoor tot die laatste categorie.
Elke dag pendel ik met de trein van Turnhout naar Antwerpen. Die dagelijkse 40 minuten zijn telkens weer totaal verschillend: Soms is de rit onuitstaanbaar druk, soms zelfs griezelig stil, maar elke keer valt er wel iets te beleven…
Ook vandaag:
Ik was niet de enige die haar laptop had bovengehaald. Naast mij zat een jonge man die nog snel zijn laatste e-mails afgehandeld wilde hebben, voordat hij thuis was. Zijn vrouw (of vriendin) had al twee keer gebeld en met een ‘Neehee, schatje, ik was het niet vergeten!’ had hij twee keer ingehaakt. Recht tegenover mij zat een oudere man. Een opa. Hij zat een beetje geïrriteerd naar mij te kijken omdat ik twee stoelen innam en bovendien ook nog het tafeltje gebruikte, waarop mijn laptop stond. ‘Die jeugd van tegenwoordig’, zag ik hem denken. Wat verderop luisterde een jong meisje naar haar ipod, tikkend met haar voet op het ritme van haar muziek. En achter haar zaten twee meisjes te praten. Studenten. Hun laatste examens waren net achter de rug. Eéntje duidelijk minder tevreden dan de andere. Ze had dan ook vaak pech gehad met de examenvragen. Toch werd ze snel gesust door haar vriendin, toen die vertelde over de vele vrije tijd die ze nu zouden hebben. Ze besloten morgen te gaan winkelen.
40 minuten… en zo veel verhalen! Heerlijk!
Ik ben benieuwd hoe mijn treinrit morgen zal verlopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten