Elke familie heeft zo zijn buitenbeentje. Zo iemand waarvan de ouders zichzelf argwanend afvragen: ‘van wie heeft zij toch deze talenten?’
Wel, in onze familie hebben we er ook zo eentje: mijn jongere zus.
Al vanaf haar tienerjaren was duidelijk dat ze enorm gepassioneerd was door de Franse taal. Dat ze bij haar studiekeuze zou kiezen voor een talenrichting, zou niemand verbazen. En toch besliste ze iets anders. Na maanden boekjes, advertenties en reclamefolders van verschillende scholen te overlopen, deelde ze ons mee dat ze toerisme ging studeren… maar om haar passie voor het Frans niet te verwaarlozen; vertelde ze net zo vrolijk dat ze deze studies in het Frans wilde doorlopen.
Zo vertrok ze dus naar Brussel voor “le baccalauréat en tourisme.”
Vanwaar haar Franse talenknobbel komt, weet niemand. Misschien heeft ze het geërfd van opa, die al sinds zijn geboorte in de Franse taal denkt, misschien komt het doordat we jarenlang elk weekend in de Ardennen hebben doorgebracht,… het zou allemaal kunnen. Maar in ieder geval: het heeft geen invloed gehad op mij en mijn broer, want wij bezitten dit talent duidelijk niet.
Maar zij dus wel en dat heeft ze vandaag weeral bewezen. Om 18u deze avond, na een dag spannend afwachten, stuurde ze een verlossende sms: Réussi avec la grande distinction.
Bravo, ma petite soeur, geniet maar van je verdiende vakantie!
