2 uur later bezoek van Maarten die op hetzelfde vliegtuig naar Indonesië zit als mijn moeder en wat bagage voor de familie mag meesleuren. Zo gaat dat steeds, mijn ma die zo veel mogelijk kilo’s probeert mee te krijgen door bevriende reizigers op te zadelen met zoveel mogelijk chocolade en kleren. Maar ze doen het allemaal met plezier. “Vraag je het even Dewi? Of ze nog wat plaats hebben in de koffer?”
Nog net wat tijd om op te ruimen, mijn volgend bezoek staat voor de deur: broer, pa, Marjan, en Ayu en Flo, De Balinese vrouw en de Duitse dude die net in Bali zijn getrouwd... Ayu had enorm veel kou, én heimwee, én maagpijn… Ze zag duidelijk vreselijk af van haar eerste Europese bezoek. Er rijzen vragen in mijn hoofd over hoe mijn ouders het aan het begin van hun relatie hebben gedaan… de culturele verschillen, het communicatieprobleem, de afstand… Ik vond het allemaal zo vanzelfsprekend, maar mijn ma moet zich toen in een gigantisch avontuur hebben gestort. Ayu zal binnen 3 maanden, samen met haar dochtertje, haar man vergezellen naar Papua, waar hij voor een mensenrechtenorganisatie zal werken. Wat een avontuur, en wat een sprong, van het überculturele Bali naar het primitieve Papua… Ondertussen droom ik al wat weg want ik vertrek zelf binnen 4 weken naar Indonesië! Zaterdag wordt afgesloten met een Zeezichtje, want we vieren de nieuwe job van een vriendin! FEEST!! Bubbels! Arm wrestling en caféspelletjes… Om half 5 lig ik in mijn nest… Om er om half 10 weer uit te rollen want om half 11 taichiles geven… Verder is zondag een héél luie dag…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten