Saluut en de kost!
Ik ben er niet meer.
Bye bye, toedeloe, auf wiedersehen!
Of toch voor een week...
Ik ga een keukenvloer leggen samen met mijn nonkel Herman.
Een ondertussen mythisch figuur bij mij op het werk.
Toegegeven, mijn verhalen over nonkel Herman doen de verbeelding op hol slaan.
Maar niets is minder waar! Hij is een échte superman!
Hij kan keukenvloer leggen op een fundering die eigenlijk niet waterpas ligt
en waar er hoogteverschillen zijn tot bijna 3 cm
én toch gaat er een waterpas keukenvloer op komen!
En hij werkt als gepensioneerd vrijwilliger bij een wielerploeg!
Hij rijdt samen met z'n vrouw, mijn tante Lutgarde, rond in een mobilehome,
van de ene koers naar de andere, van vertrek naar aankomst, heel Europa door.
Om die veldcrossertjes te voorzien van drinken, van een soepke na de cross,
een boterham met kaas, een peptalk wanneer ze gevallen zijn, het juiste rugnummer,
een proper onderbroek en een knuffel voor het slapengaan.
In z'n jonge jaren was nonkel Herman ook zelf een veldcrosser.
Ik herinner me er niet veel van maar zie op de foto's mijn nonkel Herman
en m'n grootvader 'Bart Wellens gewijs' samen door de modder gaan.
En elk jaar gingen we het einde van het veldcross-seizoen vieren in restaurant De Lekkerbek.
En nu gaan we samen vloeren, mijn nonkel Herman en ik!